Afscheid

Mijn laatste blog schrijf ik nu ik al bijna 3 weken in Nederland ben. Voorlopig gaat het “wennen” om terug te zijn goed, maar ja als werkeloze zwerf ik dan ook van terrasje naar lunchafspraken en borrels. Niet echt een zwaar leven dus. Zo leuk om de gezichten te zien van verraste mensen, die dachten dat ik nog wel een week of 6 weg zou blijven. Maar nee, het was genoeg. Nog even wat foto’s van mijn afscheid in het dorp.
Wat ik ga missen?
- De nieuwsgierige buurkinderen, die ‘n “happy birthday” zingende verjaardagskaart verbaasd aan elkaar doorgeven en 100x openen. Dezelfde kinderen die elke dag mijn lekke voetbal kwamen lenen, waarbij de kleinsten het liefst met mij tikkertje speelden;
- het fantastische uizicht vanaf mijn huis op de Hilltop (zegt genoeg);
- de verse mango’s die de buurjongen met behulp van een lange stok voor mij uit de boom naast mijn huis tikte;
- de gezellige groep VSO’ers, die voor mij niet alleen vrienden waren, maar ook heel lief voor mij zorgden als ik uit mijn durrep kwam naar de grote stad;
- de verbazingwekkende verhalen en opmerkingen van mensen met een heel ander gedachtegoed, opleiding en/of cultuur;
- de grappige teksten als “suffering is a school of wisdom” achterop Okada’s en taxi’s;
- de vrijheid en afwisseling in het werk; van een lesje Excel aan mijn collega’s tot het presenteren op een bestuursvergadering en van het maken van trainingsmateriaal uit ongeveer niets tot het proberen uit te leggen in mijn allerbeste Pidgin waar het materiaal voor de waterput naar toe moet;
- De lekkerste smoothies in Pres café in Bamenda en de beste garnalen bij Hotel International;
- De hoeveelheid en handigheid waarmee vooral vrouwen en kinderen dingen op hun hoofd dragen zonder het te laten vallen en waarbij ze zelfs de tijd nemen om nog even te kletsen met je, hun hoofd heel rustig naar je toe draaiend, alles zonder handen!!
- Zaterdag zwemles geven aan Princess in het Hawa Hotel
- De buren van mijn “second home away from home” in Old Town, altijd tijd voor een praatje of een drankje op de stoep voor het huis.
- Sommige woorden in Pidgin, als “know soooo” en “Ashya” toe te passen op alles van “welkom” tot “sorry dat er iemand in je familie erg ziek is.
- Echt verse groente en fruit, zoals ze in Nederland allang niet meer smaken (vooral de mango’s, advocado’s, altijd-huilbui-gegarandeerde rode uiten, ananassen en passievruchten)
- De vriendelijke begroeting van mijn vaste “groentevrouwtje” en “avocadovrouwtje”op de markt in Bamenda;
- De mooie omgeving om in te hiken, vooral de steile heuvels rond Belo waren fantastisch en het uitzicht van “the cross” over Bamenda.
- De lieve collega’s en bestuursleden, die mij veel hebben uitgelegd over het leven in Kameroen en mij voorstelde aan de heeeeeeeeeeeele familie;
- De schattige kinderen die zelfs na 10 maanden nog bleven roepen en zwaaien “whitemen, whitemen!!” of “Mopijang”, maar dan wel een beetje achter grote broer of zus blijven staan, want het blijft eng!
- Kiria, de baby van mijn collega, die meestal meeging op de rug naar het werk;
- Mijn allervriendelijkste stokoude buurman van de drankenzaak, die mij altijd groette en mij de eerste woordjes in het locale dialect heeft geleerd;
- De lessen Pidgin van Amidou, zittend buiten voor zijn huis op een zelfgemaakte stoel en tafel;
- Achterop de motor bij Xule of Enusa, genietend van de mooie omgeving;
- Soya of vis vers van de gril bij Foncha en geroosterde groundnuts for sale everywhere!
- (Te zien in deze lijst) de eeuwige gesprekken met andere volunteers over eten, wat goede restaurants zijn en in welke supermarkt ze een zeer gewilde lekkernij verkopen!
- De warme douche en het snelle internet bij Jill, na 10 dagen in het dorp!
- De 2 totaal unieke strandresorts, Limbe met z’n zwarte vulkanische strand en tropisch regenwoud en Kribi met de welbekende palmbomen langs een hagelwit strandje.
- Privé tennislessen van Paul voor 3 euro met ballenjongens erbij voor 30 cent per uur!
- De staf van de Baptist Health Clinic en de kliniek Hope Solidarity, waarmee ik veel heb samengewerkt, altijd vriendelijk, behulpzaam en toegewijd.
- De allerliefste, behulpzame en meest bescheiden buurjongen Godwill. Zelfs Pim wilde hem adopteren na 3 weken op bezoek in Bangolan;
- …

Wat ik niet ga missen?
- Het constante gevecht om schoon drinkwater;
- Het regenseizoen, waarbij de ongeasfalteerde wegen in rivieren veranderen, hetgeen reizen onmogelijk of extreem veel langer maakt;
- Het eeuwige onderhandelen en het krijgen van een “whitemen’s price”. Plak er toch gewoon een vaste prijs op voor allen!
- Met 8 volwassenen in een Toyota Corolla taxi over een hobbelige weg, half zittend onder de oksel van twee zwetende buurmannen op links en met op rechts een borstvoeding gevende vrouw met een krijsend 2e kind tussen haar knieën;
- Gore grote kakkerlakken in huis!
- Het steeds moeten nadenken en anticiperen of er nog water is, wanneer ik dat moet opwarmen, wanneer ik om nieuw water moet vragen, checkend of het eigenlijk nog echt wel schoon is, of ik genoeg reserve water in jerrycans en tonnen heb opgeslagen enz. enz.
- De gemiddelde Kameroenese man, die het na 2 minuten zeker weet: ik wil met je trouwen! En die er de gehele busreis voor uittrekt om je te overtuigen van dit heugelijke feit;
- Het constante gezeur om meer geld nadat er al een afspraak is overeengekomen over de te leveren diensten: “ik heb honger, wanneer regel je iets te eten voor me”, “het is best ver lopen, betaal je ook mijn taxi elke dag?” grrrrrrrrr!
- Het slechte bereik met je mobiel, waardoor men soms dagen onbereikbaar is en vooral het dramatische trage tot niet aanwezigeinternet!
- Powercuts, terwijl je net op de computer iets aan het uitleggen bent;
- De lawaaierige, stinkende, benzineslurpende generator;
- De motorongelukjes (gelukkig nooit ernstig!); van het wegglijden in de modder, waarbij je tas van de motor afvalt in een oranje drab tot een brandplek op de kuit van de uitlaat;
- De wc’s, wat meestal een (net-iets-te-klein-dus-het-spettert) gat in de grond is, waar de Afrikaanse vlieg zich ook heerlijk vermaakt;

Ach, zo vast nog wel een aantal dingen. Al met al was het wel weer een mooi en leerzaam avontuur. Heel veel dank voor alle steun, kaartjes, overlevingspakketten, bijdragen voor de waterput enz. Nu heb ik veel tijd voor leuke dingen hier, dus bel me op mijn nieuwe nummer: 06-7197871 en ik vertel je nog een paar hilarische anekdotes ;-) Veel liefs Baukje