De waterput en andere privé projectjes

Even een korte update over de uitgifte van jullie sponsorgeld aan schoolboeken en een waterput die gebouwd wordt bij een basisschool.
Een deel van het geld is dus al besteed aan schoolboeken voor één van de 8 basisscholen in mijn dorp. De meeste kinderen hebben geen eigen schoolboeken. Als ik naar mijn werk loop elke ochtend, passeer ik veel schoolgaande jeugd. Als het meezit hebben zij een rugtasje bij zich of iets wat zelf gemaakt is en voor tas moet doorgaan. De kleinste gaan vaak op pad met alleen een klein leitje in de hand of tas. Voor de touch-screen generatie die niet meer weet wat een leitje is, het is een mini-schoolbord, zo eentje die je opa en oma net nà de !e wereldoorlog gebruikte in de klas om aap,noot, mies op te leren schrijven. De grotere kinderen houden vaak een schriftje en één pen vast. Soms dragen ze een enkel boek op het hoofd, echter vaker ook niet. De school heeft meestal een aantal boeken in voorraad, die uitgeleend worden tijdens de les. En met een aantal bedoel ik er zeker niet meer dan 10 per type boek, terwijl er dus gemiddeld 76 leerlingen in een klas zitten, aldus de officiële cijfers van de DEO (District Educational Officer) Ik help mijn buurkinderen een enkele keer met hun huiswerk en dan zitten er 8 kids uit dezelfde klas rond een bushlamp hun huiswerk te maken uit één geleend boek. Je schrijft dus eerst de vraag over uit het boek, zodat je later nog weet waar het antwoord naartoe leidde. (En daarna schrijf je het antwoord over van het slimste jongetje of meisje uit de groep… jawel, ook hier wordt afgekeken, behalve als juf Bauk helpt bij het huiswerk!) Op de foto’s beneden zie je hoe blij de school is met de boeken. In plaats van 1 boek per 8 kinderen kunnen ze nu waarschijnlijk in groepjes van 4 huiswerk maken. Het blijft behelpen. En er kan eindelijk computerles gegeven worden, want daar hadden ze nog helemaal geen boeken voor. Theoretische les wel te verstaan, uit een boekje, want de school is nog niet aangesloten op het electriciteitsnetwerk, heeft geen computers en de meeste leraren hebben ook nooit op een computer gewerkt.
Een omvangrijker project is de waterput. Volgens de eerste uitleg zou de put binnen 3 a 4 weken af kunnen zijn, maar dat was erg optimistisch. We zijn nu bijna 5 weken bezig en bijna op de helft… Plannen is niet helemaal hun ding. De put wordt gebouwd op het terrein van een (andere) basisschool en tevens de plek waar vanaf heden begonnen wordt met de bouw van de Technische Middelbare school. Twee vliegen in één klap dus. De directeur van de basisschool vertelde mij dat de kinderen water halen uit een stroompje in de buurt als het scan-water niet werkt (en dat werkt het bijna nooit) Kinderen klagen vaak over hoofd- en buikpijn en vooral in het droge seizoen als de waterkwaliteit slechter is, zijn veel kinderen ziek. Het niveau van het onderwijs is al niet heel erg hoog en als je dan ook nog lessen mist, dan wordt het wel heel lastig om mee te komen. Overigens is in het vorige regenseizoen (augustus) een gebouw met 2 lokalen kapot gegaan. Er was (nog) geen geld voor reparatie beschikbaar, dus zijn er 2 lokalen minder en zitten alle 5de en 6e klassers bij elkaar, in plaats van in 2 groepen. De klassen tellen respectievelijk 117 en 92 leerlingen, niet te doen toch! Wel met 2 leraren, maar ik denk dat er genoeg kinderen te weinig aandacht krijgen. Omdat er behoorlijk wat gesponsord is, maar niet genoeg voor de luxe pomp, heb ik een tussenoplossing bedacht. Voor een fractie van de prijs kan er locaal een zelfde soort pomp gemaakt worden, te zien op één van de foto’s, van onder andere een oude autoband en wat oud ijzer. Het geld wat over is, kunnen we dan gebruiken om de 2 lokalen op te bouwen. Hopelijk kunnen ze daar nog mee beginnen als ik hier nog ben, zodat ik jullie ook daar foto’s van kan laten zien.
Deel 2 van de update volgt, zodra er vorderingen zijn en ik weer internet heb in de stad. Nogmaals allemaal hartelijk dank voor de bijdragen!
Lieve groeten, Baukje