Een bibliotheek en de waterput part 2

Nu het kantoor helemaal is opgeknapt en er eindelijk meubels zijn, heb ik de Board-/trainingsroom deels ingericht als bibliotheek. Er staat een leesstand met informatief materiaal erop; materiaal dat hier bijna niet te vinden is. Het enige leesmateriaal wat elk huishouden bezit, is een bijbel. Dus folders en magazines met interessante artikelen zal helpen de bevolking wat te leren. Er hangen wat “wijze” lessen aan de muur, die hopelijk leiden tot discussies. En ik heb foto’s opgehangen van wat ik tot nu toe heb gedaan aan trainingen en projecten, zodat men kan zien met wat voor vragen men zich kan richten tot BIDO, e.g. als men ook getraind wil worden in een bepaald onderwerp. De foto’s geven een indruk van hoe het er nu uitziet.

Korte samenvatting wat betreft de waterput: draaaaaaamaaaaaaaa!! Probleem na probleem doet zich voor. De eerste put die gegraven was, was zo ver ingestort, dat hij niet meer te gebruiken was, het gat was te groot geworden en gevaarlijk. De kerel die de ringen had geleverd zou ook helpen om de ringen te laten zakken. Hij haakte af toen hij het hoorde van het instorten, uiteraard wel al zijn geld opeisend. Die discussie loopt nog. Dus toen moest ik nieuwe werkers zoeken, die een nieuw gat konden graven. En hoe langer de vertraging, des te meer we in het regenseizoen komen. Gelukkig kende mijn collega’s een paar goeie jongens in zijn dorp, die snel konden beginnen. Aangekomen bij het waterniveau gebeurde min of meer hetzelfde, de wand van de onderste meters begon af te kalfen, wat gevaarlijk is voor de jongen die in de diepte moet werken. Hij kan bedolven raken als er een groot stuk instort en dus gaan zij alleen nog maar vastgebonden aan een touw de put in. We hadden een pomp nodig om het water weg te pompen in de diepte om verder instorten te voorkomen en ruimte te maken voor de jongens om nog dieper te graven. De slang van de pomp die we gehuurd hadden, was te kort en de pomp deed het niet. De jongen die kwam uitleggen hoe de pomp werkt, wist er weinig vanaf. Sterker nog, hij had een tip van mij (lees: 2 linker handen, A-technisch type) nodig om het aan te slingeren… toen deed de pomp z’n werk nog niet goed, dus de jongen zei dat hij z’n vader zou halen, omdat hij het niet meer wist, om vervolgens niet meer op te komen draven. Dus we hebben met wat extra mankracht water en modder met emmertjes verwijderd. Het laten zakken van de ringen moest daarom eerder dan wij wilden, wat weer zorgde voor andere problemen. Uiteindelijk kwamen er wel veel buurtbewoners opdraven om te helpen de betonnen ringen te laten zakken en is het gelukt. Nu moet de bovenste ring nog gemaakt worden en moet de daadwerkelijke pomp erop. We boeken dus vooruitgang, maar oh oh… en volgens mij vertel ik nu maar de helft van het gehele verhaal! We houden de moed erin. En de mensen die geholpen hebben ook. Na de werkdag gaat er steevast een jerrycan palmwijn naar binnen, in een recordtijd van een half uur!