Verbazingwekkend!

- De 14 jarige buurjongen die af en toe aan komt waaien, wees naar een appel en vroeg: wat is dat? Een appel, dat is fruit, ken je dat? Nee, kende hij niet. We hebben er samen een gegeten en hij vond het lekker!

- Een nieuwe collega belt me op in het weekend vóórdat zij bij ons op kantoor begint met de vraag wat ze moet doen. Ze is halverwege de weg naar mijn dorp en heeft geen geld meer om verder te komen. Waar ik ben en of ik haar kan helpen… Ik ben zelf in de grote stad en mijn collega is er ook niet, dus eigenlijk is er niemand die haar direct kan helpen. Ze blijft stil en hoopvol hangen aan de lijn, zonder zelf verdere suggesties te bedenken… Dan valt de verbinding valt weg. Zij belt mij niet meer, dus ik bel haar dus terug en hoor dan wat ik al vermoedde, ze heeft geen beltegoed meer. Dus dit was ook haar laatste telefoontje… Handig! Ik vraag haar hoe zij denkt volgende week te kunnen leven en eten (samen met haar dochtertje van 8 maanden!) als ze geen geld heeft en dat weet ze ook niet. Ik stel haar voor dat ik bel naar mijn landlord of die haar uit de taxi wil plukken en wil betalen, maar vraag haar wel of zij tijdens de rit goed wil nadenken hoe zij aan geld gaat komen. Ze kan toch niet de komende tijd op de zakken van anderen teren. Dat zou ze doen…

- Er is ruim 10 jaar geleden door een Zwitserse NGO een scan-water systeem aangebracht in mijn dorp, wat water van de dam naar een filter pompt om het vervolgens te verspreiden over diverse pompjes in het dorp. Het systeem is afgelopen februari kapot gegaan en wordt nu pas gerepareerd, omdat een locaal opgezette NGO in het dorp het systeem zelf moet onderhouden met geld van de bewoners en er (uiteraard) geen geld is. De organisatie die verantwoordelijk is voor het verdelen van het budget met betrekking tot projecten in het dorp is BanDA. BanDA is ook verantwoordelijk voor het project waar ik eerder over schreef, de bouw van het paleis. Toen ik de bestuurder van de organisatie vroeg waarom dat project zo belangrijk was en doorgang vond, was het antwoord als volgt: “als we een mooi paleis hebben, dan kunnen we toeristen aantrekken en dat levert handel en dus geld op.” In de tussentijd zit sinds februari het dorp zonder gezuiverd drinkwater, terwijl de meest voorkomende ziektes “waterborn” en dodelijk zijn, zoals cholera. Prioriteiten??? Daarbij denk ik dat geen toerist de weg naar dit dorp kan vinden, omdat het geen weg is, maar een modderig pad, slechts te begaan door motoren in het regenseizoen. Ook zijn er geen hotels, restaurants of andere faciliteiten, hebben de meeste “huizen” geen elektriciteit en stromend water en is er bijzonder weinig en slechte kwaliteit van eten. In een volgend gesprek zal ik hier eens een balletje over opgooien! De waterpijpen waren overigens kapot gegaan, tijdens de aanleg van de eerste elektriciteit in het dorp, waarbij men bij het plaatsen van de palen voor het netwerk door de waterleiding had geslagen… Dus wat een vooruitgang zou moeten zijn, was weer een stapje achteruit voor mijn dorp en zorgde ervoor dat ze negen maanden lang weer op en neer moesten naar de rivier om water te halen!