Ik heb een inloopkast!

Er gebeurt zoveel, dat ik het niet kan bijhouden. Mijn tas heb ik teruggekregen, erg blij mee, met alles er nog in, wat niet voor iedereen gold… Donderdagavond hebben we de In-country training afgesloten met een Braai (de o zo bekende BBQ) in de tuin van de country director van VSO Namibië. Laten die Namibiërs direct de kip aanbranden, terwijl braaien hun nationale hobby is, beetje jammer natuurlijk!!

Met een hoofd vol informatie over giftige slangen en grote spinnen, links autorijden en oppassen voor Kudu’s op de weg, doelen en missies, verboden te skypen, wat te doen bij diarree en alles omtrent HIV/AIDS mogen we ons vrijdag nog laten rondleiden op onze placements. We bezoeken 3 verschillende werkgevers, maar niet degene waar ik ga werken, want die hebben net vandaag een training. Alle mensen vertellen enthousiast over hun werk, maar het gaat er allemaal niet meer zo goed in merk ik. Vol = vol. Wat overigens niet voor het land geldt. Er is overal zoveel ruimte en de stad is zo uitgestrekt, terwijl er maar een kleine 200.000 mensen wonen in Windhoek. We rijden ook langs de armere wijken en dat valt relatief mee, vergeleken bij wat ik bijvoorbeeld in Guate of Caïro heb gezien. De regering zorgt ervoor, zodra er een slum onstaat, dat er direct elektriciteit komt, relatief schoon drinkwater en een rioolsysteem. Ook zijn de medische voorzieningen goed en lijdt de armoede hier nauwelijks tot echte ‘starvation’. Toch is het verschil tussen arm en rijk enorm en leeft zo’n 43% van de Namibiërs van minder dan 1 $ dollar per dag. Daarbij is zo’n 25% besmet met HIV/AIDS en in sommige provincies in het noorden is dat zelfs 43%!!

Vrijdagmiddag worden we naar ons nieuwe huiske gebracht, wat voor sommigen betekent dat ze 14 uur in de bus mogen zitten! Ik kom vrij centraal in Windhoek te wonen bij Marjolijn, een andere Randstad volunteer. Zij is hier al sinds januari en opent binnenkort een koffieshop, die gerund gaat worden door lichamelijk gehandicapten. Het is een vrolijk geschilderd huisje van buiten en heerlijk steriel wit van binnen. Ik heb een fantastisch grote kamer met eigen badkamer en inloopkast!! Oké, niet zoals je ze in Nederland zou zien, maar hij mag er best zijn. Eigenlijk is de kast zelfs veel te groot voor de hoeveelheid troep die ik mee heb mogen slepen. Ook is het hurkend douchen in bad, maar dat mag de pret allemaal niet drukken, want er is gewoon warm water. Het hele weekend worden we door de ‘oude garde’ volunteers getrakteerd op heerlijke lunches en diners, gaan we uit eten en naar het zwembad en ben ik dus enorm druk met sociale verplichtingen. Leuk om iedereen zijn huisje te zien en verhaal te horen. De supermarkt was echt uitzonderlijk (zie foto). Hebben ze op sommige plekken honger in Afrika? Hier in Namibië zijn er Pick & Pay’s, waar Appie jaloers op zou zijn!

Elke ochtend open ik even de gordijnen om te kijken wat voor weer het is, zoals je in Nederland ook zou doen. Marjolijn lacht zich rot: Bauk, het is hier elke dag hetzelfde: zon, strak blauwe lucht en warm, dus waar kijk je naar, haha!! Nog niet echt gewend aan zoveel mooi weer, doe ik toch elke ochtend weer hetzelfde en er verandert inderdaad geen steek. Het is nu gemiddeld tussen de 30 en 35 graden met gelukkig een lekker verkoelend briesje in Windhoek (what’s in a name). Nadeel van dit droge warme weer is dat ik geen zachte babybilletjes meer heb, maar mijn huid nu al overal droog is en mijn haar nog slapper hangt dan op een gemiddelde bad hairday, echt niets mee te beginnen!!

Gister mijn eerste werkdag gehad. Ik zou om 8 uur worden opgehaald op het VSO-kantoor door Maureen, mijn directe collega voor de komende tijd. Om half 9 gaat mijn programma manager haar toch maar even bellen of ze nog komt….
Hi Maureen, Baukje is waiting for you to pick her up at the VSO office, remember? Are you coming…… (very convincing:) Yes, sure…… ehhh, but she’s waiting here, since 8 o’clock. Are you coming soon? …... Yes of course, I’ll be there in a minute! ..…. En om kwart over 9 is ze er dan ook AL! Was te verwachten natuurlijk na alle verhalen over het Afrikaanse tempo. Vandaag vooral veel handen geschut, veel gelezen en veel verhalen aangehoord. Een overkill aan informatie, maar zo op het eerste gezicht wel een hele leuke organisatie om voor te werken met hele vriendelijke mensen!! Later meer!